Στο Urology Care –Ουρολογικό Κέντρο Νέας Σμύρνης γίνεται αναλυτική διάγνωση/εκτίμηση της κατάστασης του ασθενούς από τον Χειρουργό Ουρολόγο-Ανδρολόγο Dr Ιωάννη Μπέη, ο οποίος και προτείνει την ενδεδειγμένη αντιμετώπιση της παθήσεως. Κλείσε το ραντεβού σου τώρα.
Επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν ότι περίπου το 50% των ανδρών ηλικίας άνω των 40 ετών αναφέρουν διαφορετικούς βαθμούς στυτικής δυσλειτουργίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η ποιότητα ζωής του ασθενούς καθώς και η σωματική και ψυχοκοινωνική υγεία τόσο του ιδίου όσο και της συντρόφου του.
Ενοχοποιητικοί παράγοντες κινδύνου είναι συνήθως ίδιοι με αυτούς για τις καρδιαγγειακές παθήσεις όπως για παράδειγμα το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η υπερχοληστερολαιμία, η έλλειψη άσκησης και το μεταβολικό σύνδρομο. Η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να αποτελεί κάλλιστα πρώιμο σημάδι γενικής αγγειακής ανεπάρκειας. Για αυτό το λόγο η προληπτική καρδιαγγειακή εξέταση ενδεικνύεται απολύτως σε αυτούς τους ασθενείς. Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι η ακτινοβολία του προστάτη και η προστατεκτομή.
Η στυτική δυσλειτουργία διαχωρίζεται σε τέσσερις κατηγορίες:
- Ψυχογενής
- Αγγειακής ανεπάρκειας
- Νευρογενής
- Ορμονικής αιτιολογίας
Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι σε πολλους ασθενείς παρατηρείται συνύπαρξη κάποιων από τις παραπάνω κατηγοριες. Τέλος πρέπει να αναφερθεί πως ορισμένα φάρμακα όπως καρδιαγγειακα, αντικαταθλιπτικα και νευροληπτικά μπορούν να προκαλέσουν διαταραχές στύσης και εκσπερμάτισης.
ΨΥΧΟΓΕΝΗ
Η παρουσία ψυχογενούς αιτιολογικού παράγοντα ανευρίσκεται λίγο έως πολύ σε πληθώρα ασθενών με στυτική δυσλειτουργία. Η καθαρά ψυχογενής ανδρική ανικανότητα ωστόσο παρατηρείται κυρίως σε νέους, υγιείς άνδρες που έχουν φυσιολογικές νυχτερινές στύσεις ενώ αναφέρουν στο σεξουαλικό τους ιστορικό έντονα το άγχος απόδοσης.
ΑΓΓΕΙΑΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
Η ροή του αίματος στο πέος πρέπει να αυξηθεί περίπου 25 φορές για να προκληθεί ικανοποιητική στύση. Αυτό θέτει μεγάλες απαιτήσεις για το αγγειακό μας σύστημα. Τρεις στους τέσσερις άνδρες με υποψία οργανικής στυτικής δυσλειτουργίας έχουν κάποιο είδος αγγειακής νόσου με ποιο συνηθισμένη την αρτηριοσκλήρυνση. Πολλοί από αυτούς είναι ταυτόχρονα διαβητικοί ή καπνιστές. Σοβαρά τραύματα στην πύελο μπορούν επίσης να προκαλέσουν αγγειακή βλάβη και κατ' επακόλουθον στυτική δυσλειτουργια ακόμα και σε νέους σσθενείς. Η χειρουργική αγγειακή αποκατάσταση μπορεί σε αυτές τις περιπτώσεις να έχει καλά αποτελέσματα.
ΝΕΥΡΟΓΕΝΗ
Εδώ βλέπουμε συχνά ασθενείς με κακώσεις του νωτιαίου μυελού ή νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας. Επίσης άτομα που έχουν υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις στην πύελο ή έχουν ιστορικό νεανικού σακχαρώδη διαβήτη.
ΟΡΜΟΝΙΚΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ
Η έλλειψη τεστοστερόνης (υπογοναδισμός) προκαλεί στυτική δυσλειτουργία και απώλεια της σεξουαλικής όρεξης (libido). Διακρίνεται σε πρωτοπαθή όταν διαπιστώνεται ορχική ανεπάρκεια και σε δευτεροπαθή σε περίπτωση που η βλάβη εντοπίζεται στον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης. Θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης δίνεται μετά από προσεχτική κλινική και εργαστηριακή διερεύνηση του υπογοναδισμού.
Στο διαγνωστικό έλεγχο των ασθενών με στυτική δυσλειτουργια περιλαμβάνεται η λεπτομερής λήψη ιστορικού, κλινική και εργαστηριακή εξέταση ενώ σε επιλεγμένες περιπτώσεις διενεργείται triplex πεους.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ως θεραπεία πρώτης γραμμής θεωρείται η αγωγή από του στόματος με αγγειοδιασταλτικές ουσίες που αυξάνουν τη ροή του αίματος στο πέος. Για τη δράση τους κρίνεται απαραίτητη προϋπόθεση η ύπαρξη σεξουαλικής επιθυμίας. Οι διαθέσιμες δραστικές ουσίες είναι η σιλδεναφίλη, η ταδαλαφίλη και η βαρδεναφίλη. Τον τελευταίο καιρό έχει εγκριθεί προς χρήση και η αβαναφίλη. Παρά τον κοινό μηχανισμό δράσης των παραπάνω φαρμάκων παρατηρούνται κάποιες διάφορες στην αποτελεσματικότητα στον ίδιο ασθενή με αποτέλεσμα να απαιτείται εξατομίκευση της θεραπείας από τον θεράποντα ουρολόγο.
Ως δεύτερης γραμμής θεωρούνται φάρμακα που χορηγούνται διουρηθρικα όπως το vitaros και το bondil. Περιέχουν ως δραστική ουσία την αλπροσταδίλη και δεν προϋποθέτουν σεξουαλικο ερέθισμα για την πρόκληση στύσης.
Τέλος ως τρίτης γραμμής θεωρούνται τα φάρμακα που χορηγούνται ενδοπεικά. Πρόκειται δηλαδή για ενδοπεικες ενέσεις συνήθως με αλπροσταδιλη με πολύ καλά αποτελέσματα τα οποία επίσης προκαλούν στύση χωρίς την απαραίτητη ύπαρξη ερωτικής επιθυμίας.Ο τρόπος χορήγησης τους αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα για μεγάλη μερίδα των ανδρών.
Η χειρουργική αντιμετώπιση έχει θέση σε βαριές περιπτώσεις στυτικής δυσλειτουργίας που δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία ή όταν ο ασθενής δεν επιθυμεί να συνεχίσει τη φαρμακευτική αγωγή εφ' όρου ζωής. Η πιο συνηθισμένη διαδικασία είναι η τοποθέτηση πεικής πρόθεσης μέσω μιας μικρής τομής στην κάτω επιφάνεια του πέους . Έτσι επιτρέπεται η κατ' επιθυμία συνουσία ενώ διατηρουνται ανέπαφοι ο οργασμός και η εκσπερμάτιση.
